Het Ives Ensemble brengt een fascinerend maanstuk, Seléne, van Richard Rijnvos, waarin hij vier strijkers roteren als de maan. John Cage modelleerde muziek naar de Atlas Eclipticalis 1950.0, een atlas vol sterrenkaarten van de Tsjechische astronoom Antonín Becvár, uitgegeven in 1958. Om de stellaire vreugde te verhogen zal pianist John Snijders tegelijkertijd een uitvoering geven van Winter Music, twintig ongenummerde losse vellen van Cage, die de uitvoerder veel vrijheid bieden daar naar eigen inzicht klinkende muziek van te maken.
'The notation, in space, may be freely interpreted as to time', schreef John Cage in zijn instructies bij Winter Music.
John Cage heeft zelf opgemerkt dat Winter Music uitstekend simultaan met Atlas Eclipticalis kan worden uitgevoerd en dit is ook al eerder gedaan, zoals talloze sterren ook tegelijkertijd flonkeren aan de hemel, terwijl ze - simultaan - een grote diversiteit ver van ons verwijderde tijdperken, weerspiegelen.
Merce Cunningham en Robert Rauschenberg
Van oorsprong klonk Atlas Eclipticalis samen met de elektronische versie van Winter Music bij de choreografie Aeon van Merce Cunningham.
Carolyn Brown, Steve Paxton, and Merce Cunningham in costumes designed by Robert Rauschenberg for Cunningham’s Aeon (1961). Photo: Richard Rutledge. Courtesy of the Merce Cunningham Trust.
Robert Rauschenberg had de decorstukken, kostuumstukken en het lichtplan ontworpen. Zie meer hierover hier.
Robert Rauschenberg, costume piece for Aeon, 1961, belt with assorted attached objects, 81 x 9 in. (205.7 x 22.9 cm) overall.
Deze voorstelling ging 5 augustus 1961 in première in het van 1958 tot 1972 florerende theater La Comédie-Canadiënne aan de rue Sainte-Catherine Ouest 84 in Montreal (zie ook hier).